Psikanalitik Bakışlar

Hayata anne bedeninin gizemli mekânında ve evrimsel biyolojinin zamansallığı içinde başlarız. Saat, takvim gibi araçlarla evrensel bir veri haline gelerek yaşamı düzenleyen nesnel zaman boyutu ile bireyin algısı ve duyumsaması ile şekillenen zamanın öznelliği arasındaki salınımlar birbirleri içinden geçerek coğrafi koordinatlarla sabitlenmiş sınırların ötesinde ruhsallığa alan ve hacim katarlar.

Freud’un psikanaliz yolculuğunun başlarında “histerikler esas olarak anılarından ıstırap çeker” düşüncesi, bugünün içinde yankılanan geçmişin izlerine işaret ederek kuramının da temelini oluşturmuştur. Yaşamının sonlarına doğru ise alanı/uzamı ruhsal aygıtın genişlemesinin bir yansıması olarak tanımlar. Bilinçdışının zamansızlığı ile başlayan psikanaliz, olmazsa olmazı haline gelen çerçevenin içinden inşa edilerek, güncel uygulamalarda yaşantısal alanların buluşmalarına kadar gelmiştir. Duygusal hakikatlerin karşı konulması zor çekim güçlerinin şekillendirdiği dinamik süreklilik hattı üzerinden analizan ve analist hem Kronos’un ortak zamanında hem de bilinçdışının teleskopik zamanında olanaksızı olanaklı kılacak bir geçitte karşılaşırlar. Bion bunu “Ama, aman Tanrım, zamanı saatime bakarak söylemek isterken, eğer kendimi yıldız zamanına ya da uzamsal zamana kör edemeseydim bize ne olurdu?” cümlesiyle
güzel ifade eder.

Çerçevenin nesnel bileşenlerinden olan zaman ve mekândaki değişiklikler analiz sürecinde nasıl yaşantılanır ve neleri ortaya çıkarır? Hangi zaman ve mekân tasarımında hangi anlamı yaratıyoruz? Bize miras kalanlar ve bizim geleceğe bırakacaklarımız neler? Psikanalizin başlangıcından bugüne kadar çalışma zemini olan zaman ve mekân üzerinde birlikte üşünmek için 10-11 Aralık 2022’de Psikanalitik Bakışlar 16’da buluşmak dileğiyle...

“Ve gelecek zaman kapsanır geçmiş zamanda.
Eğer zaman hep buradaysa
Yakası bırakılmaz bütün zamanların.”
T. S. Eliot